یاران چه سبکبال از این خانه گذشـــــــــتند
چون یـار بدیدند ز کاشــــــــــــــانه گذشتند
از خویش گذشتند و به شوق طلب وصـــــل
از برگ گل عشق چو پروانه گذشتــــــــــند
مست از می عرفان و به سر منزل رضوان
با عارض خندان همه مســـــــــــتانه گذشتند
گفتند به سر منزل لیلی چه خـــــــطر هاست
دیدند خــطر ها و چـــــــــــو فرزانه گذشتند
چون شرط ره عشق بوَد بیم و خـــــــطر ها
بس بیم بدیدند و از این بیشه گذشــــــــــــــتند
در مکتب عشاق چه درسی به جز این عشق
این درس که خواندند حکیمانه گذشـــــــــــتند
امـــــیــّد چه گویی که در این عشــــــق الهی
یاران به ســـــــــر و دیده و مردانــــه گذشتند
